Η Αιτωλοακαρνανία σε καιρούς οικονομικής κρίσης

Η χώρα μας σταδιακά βυθίζεται σε μεγαλύτερη αβεβαιότητα γύρω από το αν θα καταφέρει να ξεφύγει από την δύσκολη οικονομική θέση στην οποία βρίσκεται.

Διαφαίνεται πως ο δανεισμός που επιθυμεί η Ελλάδα, περίπου 20-25 δις ευρώ (το ελάχιστο) το αμέσως επόμενο διάστημα, δεν θα μπορέσει να γίνει με ικανοποιητικούς (έστω) όρους αλλά με υψηλά επιτόκια. Αυτό θα δημιουργούσε μια οικονομική ασφυξία και θα οδηγούσε αργά ή γρήγορα σε πτώχευση τη χώρα.

Από την άλλη πλευρά μόνη διαθέσιμη εναλλακτική λύση είναι το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο. Δυστυχώς η αλληλεγγύη των Ευρωπαίων εταίρων μας, περιορίζεται, για πολλούς λόγους, σε δηλώσεις συμπαράστασης. Η Ευρωπαϊκή Ένωση, στην πράξη, δεν μπορεί να προφυλάξει έναντι των κερδοσκοπικών αγορών, μια χώρα μέλος της ζώνης του ευρώ. Αυτό είναι σίγουρα κάτι που δεν ήταν αναμενόμενο και αναμένουμε να δούμε αν θα επιβεβαιωθεί πλήρως.

Το ΔΝΤ είναι μια έσχατη (?) λύση καθώς θα θέσει τη χώρα υπό οικονομική κηδεμονία και ενδεχόμενα μας επιβληθούν πολύ σκληρά οικονομικά μέτρα. Είναι όμως μια λύση.

Ο Νομός μας, στη δύσκολη αυτή περίσταση, βρίσκεται εν μέσω πολλών προκλήσεων. Καλλικράτης, Αστακός, Πλατυγιάλι, Περιφέρεια, Ανανεώσιμες Πηγές Ενέργειας, Αεροδρόμια, Οδικά δίκτυα, Νέες Καλλιέργειες είναι μερικά από τα θέματα που βρίσκονται στην επικαιρότητα και κάποια από αυτά θα είναι καθοριστικά για το μέλλον της περιοχής μας.

Στη συγκυρία αυτή θεωρούμε πως απαιτείται εγρήγορση και συστράτευση όλων των "δυνάμεων" της περιοχής μας. Πιστεύουμε πως είμαστε τυχεροί γιατί ο Νομός μας διαθέτει εξαίρετους και ικανούς ανθρώπους σε πάρα πολλούς τομείς (αυτοδιοίκηση, παιδεία, υγεία, επιστήμες, νέες τεχνολογίες, επιχειρήσεις κ.α). Δεν είναι όλοι αλλά είναι αρκετοί.

Όλοι αυτοί έχουν να προσφέρουν στο Νομό μας, και το κάνουν ή θα το κάνουν (γιατί το απαιτούν οι καιροί) ο καθένας με τον τρόπο του. Πρέπει όμως να τους δοθούν και οι κατάλληλες ευκαιρίες και δυνατότητες, χωρίς αποκλεισμούς.

Υστερούμε βέβαια, κατά τη γνώμη μας, στη συνεννόηση και τη σύμπνοια αρκετές φορές, καθώς προσωπικές στρατηγικές και επιδιώξεις μας αποπροσανατολίζουν από την κοινή προσπάθεια.

Προσωπικά πάθη και μικροσυμφέροντα προφανώς πάντα υπήρχαν και θα υπάρχουν. Όμως κρίνουμε ότι είναι μια ώρα εθνικής ανάγκης. Ας περιορίσουμε λοιπόν το εγώ και ας δουλέψουμε για το εμείς, καθώς τα δύσκολα δεν πέρασαν αλλά είναι μάλλον μπροστά μας.