Όλα τριγύρω "αλλάζουνε" και όλα τα ίδια μένουν...

Καθώς πορευόμαστε, εν μέσω οικονομικής κρίσης, προς τις αυτοδιοικητικές εκλογές του Νοέμβρη και με ήδη ψηφισμένο το νομοσχέδιο Καλλικράτης, τίποτα δεν φαίνεται πως έχει αλλάξει στην αυτοδιοίκηση και όλα είναι όπως παλιά, αλλά όχι και αναγκαστικά καλά.

Ας γίνουμε πιο σαφείς. Μετά την ψήφιση του Καλλικράτη, που έφερε μια νέα αρχιτεκτονική στην αυτοδιοίκηση και θεωρητικά θα έδινε μια νέα πνοή, θα δημιουργούσε νέα δεδομένα στην αυτοδιοίκηση, η σχετική συζήτηση δυστυχώς, στην Αιτωλοακαρνανία τουλάχιστον, αναλώνεται σε χρίσματα και υποψηφιότητες. Κλειστές κομματικές συζητήσεις, παρασκήνιο, η "γραμμή" από τον αρχηγό, ο εκλεκτός του υπουργού, του βουλευτή, του κομματικού μηχανισμού ...

Μέχρι σήμερα κανείς δεν φαίνεται να αντιλαμβάνεται πως οι καιροί έχουν αλλάξει. Οι πολίτες αποδοκιμάζουν τα κόμματα, οι πολίτες επιζητούν πραγματικές αλλαγές. Αντί αυτού βλέπουμε πως το μεν ΠΑΣΟΚ προσανατολίζεται να στηρίξει τους ίδιους δημάρχους που εκλέγονται τουλάχιστον ήδη μια δεκαετία (σύμβουλοι, δήμαρχοι) και οι ΝΔ αναμένεται(;) να "καινοτομήσει" με υποψηφιότητες νυν και τέως βουλευτές. Ας δεχτούμε όμως πως τα πρόσωπα δεν είναι πάντα το πρόβλημα. Επιπλέον όμως καμιά συζήτηση μέχρι σήμερα για οτιδήποτε νέο, σε ιδέες, σε προτάσεις, σε λύσεις. Φαίνεται πως επιδίωξη είναι " να πάρουμε το χρίσμα έγκαιρα - μην το πάρεις άλλος - και μετά θα χουμε χρόνο να μαζέψουμε ψήφους" . Για διάλογο με την κοινωνία, ούτε λόγος...

Μήπως άραγε απαιτείται κάτι πιο ριζοσπαστικό; Μήπως είναι καιρός να γίνει και κάποια υπέρβαση των πραγμάτων; Σε ρόλους σε διαδικασίες, σε πολιτικές; Και για να μην παρεξηγηθούμε δεν αναφερόμαστε σε συγκεκριμένα κόμματα αλλά θεωρούμε πως είναι χρέος όλων των κομμάτων να δουν τον Καλλικράτη ως ευκαιρία για αλλαγή και όχι ως μια ακόμα κομματική εκλογική διαδικασία.