Συνέντευξη με την Αντιδήμαρχο κ. Ντίνα Κατσαρή

(Από http://www.agrinioart.gr/)
Ημέρα Τετάρτη.. πρίν τις εκλογές, κίνηση στα πολιτικά γραφεία και ένας γενικός αναβρασμός που καθιστά δύσκολη την απόκτηση μιας συνέντευξης με την Αντιδήμαρχο του Αγρινίου. Δε διστάζω να τηλεφωνήσω και η απλή έως θερμή ανταπόκριση της με ενθουσιάζει.. Προσπαθώ να φτιάξω ερωτήσεις, να οργανώσω ένα πλάνο που θα κατευθύνει τη συζήτηση, τη συγκρότηση του οποίου βέβαια θα παραβιάσει η φυσικότητα του διαλόγου..

Μπαίνω στο γραφείο και μέχρι να συστηθώ, εντυπωσιάζομαι από το κάθε λογής πίνακα ή εικαστικό στοιχείο που κοσμεί το χώρο της: φυλλάδια για τη κινηματογραφική λέσχη, αφιερώματα στα παιδιά, ποικίλες πολιτιστικές εκδηλώσεις, βιβλία. Παρασύρομαι και κάνω τη πρώτη μου ερώτηση κατευθείαν μετά τις συστάσεις:

Κυρία Κατσαρή, καλημέρα σας. Ποιους θα επιλέγατε ως ‘Αγαπημένους’ σας Έλληνες ή ξένους συγγραφείς;

Δύσκολη ερώτηση αλλά θα έλεγα, Μαρκές, Κούντερα, Κοέλιο..κάνει μια παύση να συγκροτήσει το μυαλό της και συνεχίζει: Παμούκ, Δούκα, Φακίνου, Δημουλά.. επισημαίνει πως: ακόμα κι ένα κακό βιβλίο ή κάποια κακή ταινία μας ωφελεί.

Αλήθεια ποιόν καλλιτέχνη θα θέλατε να φιλοξενήσει το Αγρίνιο που δεν είχαμε τη τύχη ακόμη να απολαύσουμε;

Χωρίς σκέψη μου απαντά: αν μπορούσα θα προσκαλούσα πνευματικούς ανθρώπους, ανθρώπους των τεχνών και των γραμμάτων που ξεφεύγουν από το στενό όριο ενός καλλιτεχνικού χώρου, όπως συνέβη με τον Θεόδωρο Αγγελόπουλο.

Και τώρα μια ερώτηση που κατακλύζει τις τελευταίες συνεντεύξεις λόγω των εκλογών: Πιστεύετε ότι στη νέα εποχή Καλλικράτη οι πολιτιστικές εκδηλώσεις του δήμου θα ανθήσουν ή θα συρρικνωθούν λόγω κονδυλίων και κρίσης;

Κοιτώντας με στα μάτια κατακλυσμένη από μια επιθυμία μου απαντά: Ζητούμενο αγαπητή μου, δεν είναι η συρρίκνωση ή μη των εκδηλώσεων αλλά προτεραιότητα μας είναι να επιτευχθεί το άνοιγμα όλων των τμημάτων στη περιφέρεια που έχουν να κάνουν με το χώρο της παιδείας, όπως το εικαστικό εργαστήρι και η φιλαρμονική του πνευματικού κέντρου. Υπάρχει ένα ολόκληρο background από πίσω και οι εκδηλώσεις δεν είναι παρά η κορυφή της πυραμίδας. Σας διαβεβαιώνω πως 8 χρόνια ως πρόεδρος του Πολιτιστικού Συλλόγου ουδέποτε υπέστη κομματική παρέμβαση το έργο μας και πιο τρανταχτή απόδειξη είναι οι καλλιτέχνες που έχουμε φιλοξενήσει κατά καιρούς -από διαφορετικούς κομματικούς χώρους- όπως ο Αγγελόπουλος, ο Βούλγαρης, ο Χαραλαμπίδης..

Πιστεύετε με βάση όσα είπατε πως το Πνευματικό Κέντρο του Αγρινίου έχει την ανταπόκριση που πρέπει από τους πολίτες της πόλης;

Ένα μειδίαμα ευχαρίστησης με προϊδεάζει για την απάντηση της: ναι..πιστεύω πως τα τελευταία χρόνια το πνευματικό κέντρο έχει αναγνώριση και ανταπόκριση από τους πολίτες κι αυτό αποδεικνύεται από όλα τα δημιουργικά τμήματα των πολιτών της πόλης, όπως η κινηματογραφική λέσχη ή η λέσχη ανάγνωσης τα οποία διαχειρίζονται οι ίδιοι οι πολίτες.

Σχετικά με το Μουσείο τώρα κυρία Κατσαρή, το θέμα του οποίου ξεφεύγει από τα στενά όρια μιας ερώτησης. Θεωρείτε πως το σημερινό μουσείο αποτελεί καθρέφτη της ιστορίας της πόλης και του νομού; Τι αλλαγές θα μπορούσαν να γίνουν;

Το Μουσείο δεν είναι ευθύνη του δήμου. O στόχος που πρέπει να επιτευχθεί είναι η στέγαση του αρχαιολογικού Μουσείου στις Αποθήκες Παπαπέτρου.

Και κάτι άλλο τώρα. Ο νομός και το Αγρίνιο κουβαλούν ιδιαίτερη ιστορία εκ αρχαιοτάτων χρόνων, άσχετα με το ποιοι το αγνοούν.

Χαμογελάει και συνεχίζω..

Χρησιμοποιώντας ένα τραβηγμένο παράδειγμα: το Μπιλμπάο μια μικρή επαρχιακή ισπανική πόλη έγινε διάσημη, καλώντας τον φημισμένο αρχιτέκτονα Φρανκ Γκέρι να σχεδιάσει το Μουσείο της πόλης, αλλάζοντας μια για πάντα τη πόλη. Σε ποιο άξονα πιστεύετε θα μπορούσε να κινηθεί το Αγρίνιο για να γίνει πολιτιστικός πυρήνας του Νομού και της Ελλάδας; Υπάρχουν τέτοιες προοπτικές;

Ενημερωμένη ήδη για το Μπιλμπάο αναφέρει: ο Νέος Δήμος Αγρινίου έχει ένα συγκριτικό πλεονέκτημα που δεν είναι άλλο από τους αρχαιολογικούς του χώρους. Αυτοί μπορούν να αποτελέσουν την αφορμή ώστε να γίνει ο Νέος Δήμος σημείο αναφοράς για το Νομό και την Ελλάδα. Ωστόσο, για να σχεδιάσεις το μέλλον μιας πόλης απαιτείται η παρουσία ειδικών και φορέων.

Δε μπορώ τώρα να μην σας εκφράσω έναν προβληματισμό μου: στις φετινές εκλογές παρατηρώ ότι πολλοί νέοι θέτουν υποψηφιότητα στη τοπική αυτοδιοίκηση. Χωρίς να θέλω να αμαυρώσω ονόματα, διαπιστώνω πολλούς με θεωρητική πανεπιστημιακή κατάρτιση και προϊστορία στους κομματικούς μηχανισμούς. Εσείς είστε σύμφωνη με την είσοδο νέων στη πολιτική σκηνή ή πρέπει να πληρούν ορισμένα κριτήρια;

Σαφέστατα και αποδέχομαι τη συμμετοχή των νέων στη πολιτική σκηνή, καθώς τα κριτήρια τα ορίζει ο κόσμος, πέρα από τα κομματικά βιογραφικά ή μη!

Τι θα τους συμβουλεύατε δηλαδή;

Η ενασχόληση με τα κοινά απαιτεί σεβασμό στο πολίτη, σκληρή δουλειά και κυρίως να αφουγκράζεσαι τις αγωνίες της πόλης. Οι λύσεις δίνονται με συμμετοχικό αγώνα και κόπο.

Κι εσείς; Έχετε ποτέ απογοητευτεί στη πολιτική σας καριέρα; Τι αλήθεια, σας εμπνέει να συνεχίσετε;

Πράγματι, υπάρχουν στιγμές που απογοητεύομαι, κυρίως όταν τα πράγματα δε τρέχουν όπως πρέπει για να πάνε μπροστά τη πόλη, αλλά και προσωπικές στιγμές. Η τοπική αυτοδιοίκηση όμως, χρειάζεται πάθος, μεράκι, έρωτα, στοιχεία που με διακατέχουν και με εμπνέουν να συνεχίζω μέρα με τη μέρα για το καλύτερο στη πόλης μας.

Τα τηλέφωνα χτυπούν, κόσμος χτυπά τη πόρτα, η Τοτό όπως την αποκαλούν μου ζητά διακριτικά συγνώμη για τη «κίνηση στο γραφείο» και εγώ αναγνωρίζω πως θα ήταν απληστία εκ μέρους μου να καταχραστώ περισσότερο χρόνο.. Κοιτάζω διακριτικά το ρολόι και της επισημαίνω πως ο χρόνος τρέχει και θα πρέπει να τελειώσουμε κάπου εδώ. Το μόνο που της ζητώ είναι να προσθέσει κάτι τελευταίο, μιας και σε κάθε διαδικασία στη ζωή μας ο άνθρωπος συγκρατεί τα τελευταία λεπτά, τη τελευταία εντύπωση. Και κλείνοντας αναφέρει:

Το Αγρίνιο είναι μια πόλη με δύναμη, μια πόλη που αναβαθμίζεται όλο και πιο πολύ στο πολιτιστικό τομέα. Κι επειδή ακριβώς ο πήχης έχει φτάσει ψηλά και έχει γίνει καθημερινότητα, χάνουμε το μέτρο του να αξιοποιήσουμε όλα αυτά..

Της σφίγγω το χέρι, την ευχαριστώ για το χρόνο της και για τη συζήτηση παρά συνέντευξη μαζί της και της εύχομαι καλή επιτυχία στα σχέδια της…