To Αγρίνιο που αγαπήσαμε και αγαπάμε

(Δημοσιεύουμε με μεγάλη χαρά το ακόλουθο κείμενο αναγνώστη μας, τον οποίο ευχαριστούμε για την επιστολή του)

Τη δεκαετία του ‘80 το Αγρίνιο ήταν μια μικρή επαρχιακή πόλη, χωρίς την ανάπτυξη και το μέγεθος που έχει σήμερα. Για όσους θυμούνται, τα λεωφορεία ανέβαιναν από το ΚΤΕΛ στη Χαριλάου Τρικούπη, στην Παπαστράτου και έστριβαν στο «Τουρίστ» για να πάνε στην πλατεία Ξηρομέρου και μετά στην "Παναγία". Με αυτά τα λεωφορεία εκατοντάδες παιδιά πήγαιναν σχολείο στο Αγρίνο, χωρίς να μένουν όμως στο Αγρίνιο αλλά και χωρίς να «είναι» από το Αγρίνιο.

Για όλα αυτά τα παιδιά το Αγρίνιο ήταν η Πόλη σε αντιδιαστολή με το σπίτι στο Χωριό. Τα παιδιά αυτά (μεταξύ των οποίων και εγώ) πήγαν σχολείο, έκαναν φίλους, ερωτεύτηκαν και «έζησαν» τα καλύτερα ίσως χρόνια τους στο Αγρίνιο.

Κάποια παιδιά έμεινα για πάντα στο Αγρίνιο. Κάποια πέρασαν στο Πανεπιστήμιο και «έφυγαν» από το χωριό τους και το Αγρίνιο. Όμως άφησαν πίσω τους αναμνήσεις και κάποια γύρισαν μετά το Πανεπιστήμιο. Κάποια μένουν σε άλλες πόλεις πια αλλά η καρδιά τους είναι στο χωριό αλλά και στο Αγρίνιο.

Το Αγρίνιο μεγάλωσε μαζί με μας. Το Αγρίνιο με τον «Καλλικράτη» θα μεγαλώσει και τυπικά, κλείνοντας διοικητικά στην αγκαλιά του πολλούς από εμάς που δεν «ήμασταν» από το Αγρίνιο αλλά μεγαλώσαμε στο Αγρίνιο. Είναι άραγε παιχνίδι της μοίρας; Όχι, δεν το πιστεύω. Μάλλον είναι φυσική εξέλιξη των πραγμάτων. Η πόλη μεγάλωσε και τα προάστια της ενσωματώνονται σε αυτή.

Είναι όμως, μια καλή αφορμή να ανατρέξουμε στο παρελθόν και στην μνήμη μας να φέρουμε όλα όσα μας δένουν με αυτή την πόλη. Ναι στο Αγρίνιο ήταν η πρώτη μας καφετέρια, η disco, ο κινηματογράφος, το bar, το σχολείο, οι φίλοι, το ξενύχτι... Στο Αγρίνιο ήταν ο γιατρός, η Τράπεζα, τα ψώνια...

Σε ένα Αγρίνιο όμως που πάνω στην Πλατεία είχε περίπτερα, που το Ολύμπιον ήταν σινεμά και μετά disco, που δεν είχε τόσα πολλά αυτοκίνητα . Ήταν όμως τότε καλύτερα; Σίγουρα όχι. Είναι τώρα καλύτερα; Ας το απαντήσει ο καθένας μας χωριστά.

Για όλους όσους ζούσαμε πέριξ του Αγρινίου, το Αγρίνιο ήταν πάντα η πόλη μας, το Αγρίνιο που αγαπούσαμε γιατί «ζούσαμε» σε αυτό. Τώρα το Αγρίνιο έρχεται σε εμάς. ΝΑΙ το θέλουμε και το καλωσορίζουμε. Γιατί το Αγρίνιο το αγαπάμε ακόμα.

Αναγνώστης