«ΑΝ ΕΙΧΑ ΜΙΑ ΒΟΜΒΑ ΘΑ ΤΗΝ ΕΡΙΧΝΑ!!» ;;;;

Βλάχου Χρυσούλα
Φιλόλογος- Ν. Αιτωλ/νίας

Πολλές φορές έχω ακούσει αυτή την έκφραση από μαθητές, συγγενικά πρόσωπα και μικρούς φίλους μου. Πάντα είχα την απορία, πως είναι δυνατόν να μισεί κανείς τόσο πολύ το δεύτερό του σπίτι, το σχολείο. Τα παιδιά τρομοκρατούνται στο άκουσμα και μόνο ότι πρέπει να πάνε σχολείο. Το μισούν και καθημερινά τσακώνονται με τους γονείς, γιατί πρέπει να πάνε σ’ αυτό το «μέρος» που είναι ότι χειρότερο τους έχει συμβεί. Η αλήθεια είναι πως σε όλους μας υπήρξε η στιγμή που δεν θέλαμε να πάμε σχολείο και βρίσκαμε ένα σωρό δικαιολογίες, προφάσεις και αρρώστιες ώστε να αποφύγουμε την εξέταση στο μάθημα που δεν διαβάσαμε ή να μην γράψουμε το διαγώνισμα ή για να κοιμηθούμε λίγο παραπάνω.

Στο σημείο αυτό θα ήθελα να απευθυνθώ στους μικρούς μαθητές και να τους πω να σκεφτούν λιγάκι τι είναι ακριβώς σχολείο και πόσα τους προσφέρει ( παρόλο που δεν το καταλαβαίνουν) ίσως να αλλάξουν γνώμη.

Το σχολείο δεν είναι τίποτα άλλο από ... το μέσο για ν’ αποκτήσεις, όταν μεγαλώσεις αυτά που θέλεις. Πάντα ήθελες να έχεις μια δική σου πισίνα, έτσι;;; Ένα γρήγορο αυτοκίνητο;; Να κάνεις ταξίδια σ’ όλο τον κόσμο;; Ε, λοιπόν γι’ αυτά χρειάζονται χρήματα, σωστά;; Τα χρήματα τα παίρνουμε από την δουλειά που κάνουμε. Αλλά για να έχεις μια καλή δουλειά πρέπει να μάθεις την δουλειά αυτή σε κάποιο πανεπιστήμιο ή κολέγιο. Και εδώ μπαίνει το σχολείο αφού χωρίς αυτό δεν μπορείς να εισαχθείς σε καμία σχολή!! Αρκετά καλός λόγος για να αρχίσεις το σχολείο.

Αλλά να ξέρεις ότι ο ρόλος του σχολείου δεν είναι μόνο να μας προετοιμάσει για την εύρεση ενός καλού επαγγέλματος. Δεν είναι μόνο αυτό αλλά θα μπορούσε να είναι και πολλά άλλα ακόμη!!

Και το ερώτημα επανέρχεται « Γιατί πηγαίνουμε σχολείο;;»
Γιατί μαθαίνουμε διάφορα πράγματα, γιατί περνάμε εξετάσεις και συγκρινόμαστε ο ένας με τον άλλο; Για να πάρουμε τους καλύτερους βαθμούς;;
Τι σημαίνει εκπαίδευση και για ποιο λόγο γίνεται όλη αυτή η συζήτηση;;;
Το σχολείο υπάρχει απλώς για να περνάμε τις εξετάσεις ώστε μετά να βρούμε μια δουλειά;; Το να ’χεις μια δουλειά και να κερδίζεις τα προς το ζην είναι σίγουρα αναγκαίο, αλλά αυτό είναι το παν στη ζωή;; Μόνο γι’ αυτό πρέπει να πηγαίνουμε σχολείο;;;

Το προαύλιο φτιάχνει χαρακτήρες, προσωπικότητες, πολίτες μιας δημοκρατικής κοινωνίας. Μας διδάσκει, και ας μην το καταλαβαίνουν απόλυτα οι μαθητές, την φιλία, την αλληλοβοήθεια, την συμφιλίωση μετά από κάθε τσακωμό, την συνεργασία, την άμιλλα. Εκεί θα συναντήσουμε την έχθρα, την βία, την ζήλια, το αίσθημα κατωτερότητας, το αίσθημα υπεροχής γιατί δυστυχώς είναι και αυτά ένα κομμάτι της ζωής μας. Επιπλέον, το προαύλιο είναι ο χώρος που όλοι οι μαθητές θα κλάψουν, θα γελάσουν, θα πέσουν, θα σηκωθούν, θα ερωτευτούν, θα απογοητευτούν, θα αγαπήσουν, θα μισήσουν και εκεί που θα κάνουν παντοτινές φιλίες.
Στο σχολείο μαθαίνουμε την ζωή και κάνουμε τα πρώτα μας πειράματα. Αναλαμβάνουμε τις πρώτες μας υποχρεώσεις, μαθαίνουμε τα δικαιώματα μας, συνδιαλεγόμαστε και δημιουργούμαστε ώστε να είμαστε ενεργοί πολίτες της κοινωνίας μας.

Για κάποια παιδιά όμως το προαύλιο του σχολείου είναι το προαύλιο μιας φυλακής και το κουδούνι ο ήχος της ελευθερίας… Απεχθάνονται το σχολείο και οι λόγοι τους είναι σοβαροί. Ίσως να τους ενοχλούν κάποια άταχτα παιδιά, ίσως να έχουν λίγους ή καθόλου φίλους. Μπορεί να μην τα πάνε καλά με την δασκάλα ή το δάσκαλο τους. Ακόμη μπορεί να αισθάνονται κατώτερα ή διαφορετικά από τους συμμαθητές τους.
Γι’ αυτούς τους σοβαρούς λόγους υπάρχει λύση. Ας συζητήσουν το πρόβλημά τους με την οικογένεια ή τον δάσκαλο-δασκάλα τους, με τον σχολικό σύμβουλο ή τον ψυχολόγο του σχολείου.

Ότι και αν απασχολεί τον κάθε μαθητή, λύση υπάρχει. Αυτή δεν είναι να κλείνομαι στον εαυτό μου αλλά να εξωτερικεύω τα συναισθήματα μου, τις σκέψεις μου, τους προβληματισμούς μου, τα άγχη και τις αγωνίες που έχω.

Κλείνοντας θα ήθελα να τονίσω πώς το σχολείο τόσο σε κοινωνικό και πνευματικό επίπεδο είναι δικαίωμα του κάθε παιδιού. Η πολιτεία οφείλει να παρέχει σε κάθε παιδί, ακόμη και αν βρίσκεται στην πιο απομακρυσμένη περιοχή, το δικαίωμα της μόρφωσης. Έτσι, λοιπόν, αντί οι κυβερνώντες να συζητούν πως θα συγχωνεύσουν τα σχολεία θα έπρεπε να συζητούν πώς να ανοίξουν ακόμη περισσότερα. Να μην λένε συνεχώς δεν υπάρχουν χρήματα και οδεύουμε προς την ανάπτυξη. Πως θα γίνει ανάπτυξη αν η νέα γενιά δεν μορφωθεί;;; Καλό θα ήταν να επενδύσουμε στην νέα γενιά να γίνουν οι φωστήρες- οραματιστές οι οποίοι θα οικοδομήσουν ένα καλύτερο μέλλον για την Ελλάδα.