Σήμερον έρχεται ο Χριστός... Αύριο τα Βάγια...

Του Λαζάρου σήμερα. Χρόνια Πολλά. Ας θυμηθούμε κάποια έθιμα και τα κάλαντα που λέγαμε παιδιά.

Του Λαζάρου:

Το Σάββατο του Λαζάρου, τα αγόρια σε μικρές συντροφιές, κρατώντας στο χέρι ένα καλάθι στολισμένο εξωτερικά με αγριολούλουδα, ενώ στον πάτο του καλαθιού τοποθετούσαν χόρτα και ένα αυγό, πηγαίνανε από πόρτα σε πόρτα, όλα τα σπίτια του χωριού, να πούνε το Λάζαρο. Οι νοικοκυραίοι τους έδιναν αυγά (ένα ή περισσότερα), ή χρήματα.

Λόγια του τραγουδιού:

"Σήμερον έρχεται ο Χριστός ο επουράνιος Θεός
και σ την πόλη Βηθανία, Μάρθα κλαίει και Μαρία
Λάζαρο τον αδελφό τους τον γλυκύ ( και) καρδιακό τους,
Τρεις ημέρες τον θρηνούσαν και τον μοιρολογούσαν,
την ημέρα την Τετάρτη κίνησε ο Χριστός για νάρθει
Βγήκε(Μάρθα) κι η Μαρία έξω από τη Βηθανία
και εμπρός γονατιστή και τους πόδας του φιλεί
αν εδώ ήσουν Χριστέ μου, δεν θα πέθαινε ο αδελφός μου
μα εγώ τώρα πιστεύω και τάρταρα αναδεύω.
ότι δύνασαι, αν θέλεις και νεκρούς να ανασταίνεις.
Λέγε πίστευε η Μαρία άγωμεν εις τα μνημεία.
Τότε κι ο Χριστός δακρύζει και τον Άδη φοβερίζει.
Άδη Τάρταρε και Χάρε. Άδη Τάρταρε και Χάρε
Δεύρο έξω Λάζαρε μου φίλε και αγαπητέ μου.
Λάζαρος απελυτρώθη, ανεστήθη κι εσηκώθη
ζωντανός σαβανωμένος και με το κερί ζωσμένος.
Τότε η Μάρθα και η Μαρί,α τότε όλη η Βηθανία,
μαθητές και αποστόλοι τότε ευρεθήκαν όλοι
Δόξα το Θεό φωνάζουν και το Λάζαρο εξετάζουν.
Λάζαρε πες μας τι είδες, εις τον Άδη όπου πήγες;
Είδα φόβους είδα τρόμους είδα βάσανα και πόνους.
Δώστε μου λίγο νεράκι να ξεπλύνω το φαρμάκι
της καρδιάς και των χειλέων και μη με ρωτάτε πλέον.”

Των Βαΐων:

Το έθιμο ήταν, να φέρνουν στην εκκλησία, από ένα φόρτωμα δάφνης όσοι είχαν παντρευτεί τον τελευταίο χρόνο (από το περασμένο Πάσχα) ή χριστιανοί που είχαν κάνει «τάμα».
Την δάφνη την κουβαλούσαν από το Μεγαμπέλι.
Τα Βάγια μοιράζονταν, αφού τα ευλογούσε πρώτα ο παπάς και οι χωριανοί μας τα μετέφεραν στα σπίτια τους, τοποθετούσαν μερικά στην εξώπορτα του σπιτιού και τα υπόλοιπα στο εικονοστάσι.

(Πηγή:http://www.koukoulia.gr/)