"Οι Έλληνες είμαστε αχθοφόροι ιστορίας"

Διαβάσαμε στην εφημερίδα ΑΙΧΜΗ μια εκ βαθέων εξομολόγηση του Αρχιμανδρίτη π. Δοσίθεου, Ηγουμένου της Ιεράς Σταυροπηγιακής Μονής Παναγίας Τατάρνης Ευρυτανίας, στην Δήμητρα Λαοπόδη. Αξίζει να την διαβάσετε ολόκληρη πατώντας εδώ. Στη συνέχεια αναδημοσιεύουμε κύρια σημεία της.

Συνάντησα το γέροντα Δοσίθεο στην εκδήλωση της Ορθόδοξης Ιεραποστολικής Αδελφότητας “Αγίας Φιλοθέης” στο Παπαστράτειο Μέγαρο Αγρινίου με την ευκαιρία της διπλής γιορτής του Ευαγγελισμού της Θεοτόκου και της 25ης Μαρτίου.

Ο π. Δοσίθεος αναφέρθηκε στο ρόλο του έπαιξε η Κωνσταντινούπολη στην Ελληνική Επανάσταση αλλά έδωσε και ιστορικά στοιχεία για το ρόλο του Πατριάρχου Γρηγορίου του Ε΄ που απαγχονίστηκε από τους Τούρκους.

Μετά την ομιλία του ο π. Δοσίθεος μίλησε αποκλειστικά στην ΑΙΧΜΗ...

Πήγε λοιπόν στη Μονή Προυσού το 1956 και τρία χρόνια αργότερα το 1959 έγινε μοναχός. Στη συνέχεια το 1961 ο π. Δοσίθεος έγινε Διάκος και το 1963 Ιερεύς. Στην Τατάρνα πήγε ως ιεροκήρυκας για να δει τα ερείπια της γιατί είχε κατολισθήσει το βουνό και την είχε καταπλακώσει.
“Μου άρεσε το μέρος και το είχα βάλει στο πίσω μέρος του μυαλού μου”, μας λέει. Κάποια στιγμή κατέβηκε στη Ναύπακτο και “ερχόμενος με τον τότε Δεσπότη Δαμασκηνό, για να πάει αυτός στο Αντίρριο και εγώ να πάω προς τα πάνω, μου λέει “πας να αναλάβεις το Μοναστήρι της Τατάρνας που έχει καταστραφεί;”. Είπα πάω και χωρίς δεύτερη σκέψη βρέθηκα εκεί”.
Για να είμαι ειλικρινής τον κοίταξα δύσπιστα και αμέσως μου απάντησε “χωρίς δεύτερη σκέψη. Αυτά τα πράγματα άμα τα τσιγαρίζεις πολλές φορές, καίγεται το κρεμμύδι”.
Φτάνει λοιπόν στην Τατάρνα το 1968 και ξεκινά το έργο του εκεί.
...
Τον ρώτησα εάν θα έμπαινε ποτέ στη διαδικασία να σκεφτεί αν θα έπρεπε να κάνει διαφορετική ζωή... “Όχι”, λέει, “αν ξαναγεννιόμουνα θα γινόμουν μοναχός από τα 9 μου χρόνια και όχι στα 19”.

Θα μπορούσε να υπάρξει ισορροπία στις σχέσεις μεταξύ Ελλήνων και Τούρκων;
“Αν τους αφήσουν.... Οι κυβερνήσεις είναι σαν τις μαριονέτες που τις κινούν με κάποια νήματα κάποιοι επιτήδειοι. Οι επιτήδειοι αυτοί είναι οι μεγάλες δυνάμεις. Παλαιότερα ήταν προστάτιδες δυνάμεις στην Ελλάδα από τον καιρό της ίδρυσης του Ελληνικού κράτους. Μετά ήρθε η Αγγλία, η ΗΠΑ, σήμερα η Ε.Ε.. Βλέπουμε τι γίνεται και πως μας συμπεριφέρονται και τι λένε. Ξεχνώντας τις θυσίες του γένους μας. Αν δεν υπήρχε αυτή η ευλογημένη αυτοκρατορία της καθ΄ υμάς Αγίας Ανατολής και αν στα κάστρα της Πόλεως δεν θάβονταν οι επιθέσεις των Αράβων, σήμερα η Ευρώπη θα ήταν Αραβική επαρχία. Πρωτεύουσα θα ήταν η Μέκα και όχι οι Βρυξέλλες”.

Γιατί όμως μας συμπεριφέρονται με αυτόν τον τρόπο; Μήπως και εμείς δεν συμμορφωνόμαστε με τα νέα δεδομένα;
Αφοπλιστική η απάντηση “ευεργετείς κάποιον, περίμενε τις αντιδράσεις του. Καμία ευγνωμοσύνη. Εμείς δεν μπορούμε να συμμορφωθούμε με το σήμερα διότι εμείς είμαστε αχθοφόροι Ιστορίας. Πίσω στην πλάτη μας σηκώνουμε ένα μεγάλο βάρος. Μια μεγάλη ιστορία. Ιστορία θριάμβων, ιστορία δακρύων, ιστορία μεγαλουργιών. Ιστορία που μας κάνει να γελάμε, να υπεριφανευόμαστε, να κλαίμε. Δεν είμαστε Αμερικανάκια να μαθαίνουμε στο σχολείο μια ιστορία 200 ετών”.

Γιατί σήμερα υπάρχουν ελληνικές φωνές που κατακρίνουν τον Οικουμενικό Πατριάρχη; Γιατί κάποιοι πιστεύουν ότι δεν πρέπει το Οικουμενικό Πατριαρχείο να είναι στην Πόλη;
“Το να είναι εκεί ή όχι ο Πατριάρχης δεν είναι υπόθεση των Ελλήνων. Δεν τους αφορά καθόλου. Είναι υπόθεση αυτών που μένουν εκεί. Αυτοί που μένουν εκεί, είναι όπως λέει και ο Καβάφης “από το χρόνο μη κινούντες”. Δεν θέλουν να φύγουν και ούτε πρόκειται να φύγουν. Για πάρα πολλούς λόγους. Διότι αν θα φύγουν θα αφήσουν τάφους. Θα αφήσουν Αγιάσματα, ναούς, θαυματουργές εικόνες. Ο Τούρκος δεν θα τους αφήσει να πάρουν τίποτε άλλο παρά μονο το ράσο τους. Εάν φύγει ο Πατριάρχης από την Κωνσταντινούπολη διακυβεύεται η Οικουμενικότητα του Πατριάρχου. Αν φύγει θα έρθει η Ρωσία, η Σερβία, η Ρουμανία, τα άλλα Πατριαρχεία και θα πουν αφού έφυγες άρει το πρωτείον του Πατριάρχου Κωνσταντινουπόλεως, το οποίο εδίδεται επί των κανόνων των Οικουμενικών Συνόδων. Είσαι Οικουμενικός Πατριάρχης και αρχηγός της Ορθοδοξίας όντας μέσα στην Κωνσταντινούπολη. Φεύγοντας χάνεται αυτό. Μην λησμονείς ότι η αρκούδα από πάνω, η οποία εξήλθε από τη χειμερία νάρκη, έχει βγάλει νύχια και τα νύχια της Ρωσίας είναι η Ορθοδοξία”.

Υποστηρίζει η Ελληνική πολιτεία το Πατριαρχείο Ιεροσολύμων;
Πολύ σκληρή η απάντηση του γέροντα για το υπουργείο Εξωτερικών “δεν το υποστηρίζει, γιατί δεν υπάρχει υπουργείο Εξωτερικών. Το υπουργείο Εξωτερικών είναι μια σκέτη γκάφα. Πάρε ποιοι είναι οι υπουργοί Εξωτερικών δια μέσου των δεκαετιών και θα καταλάβεις. Οι Τούρκοι απέναντι έχουν τους καλύτερους. Εμείς δεν συμφωνούμε με την εξωτερική πολιτική που κάνει ο Νταβούτογλου αλλά είναι άνθρωπος ξύπνιος, άνθρωπος αλεπού, που το μάτι του παίζει και κόβει. Οι δικοί μας εδώ, είτε υπάρχουν είτε δεν υπάρχουν είναι όργανα κάποιων ξένων δυνάμεων”.

Μπορεί η Ελλάδα σήμερα να σταθεί ξανά στα πόδια της;
“Η στρατηγική θέση της Ελλάδας σήμερα έχει μειωθεί κατά πολύ. Η Τουρκία έχει αυτή τη στιγμή μείζονα στρατηγική αξία. Θεωρείται από τους Αμερικανούς και εν πολοίς και από τους Ευρωπαίους ως κυματοθραύστης του φονταμενταλιστικού Ισλάμ. Το παίζουν ότι είναι λαϊκό κράτος, που δεν έχει σχέση με το Ισλάμ και αυτοί οι οποίοι το διοικούν θα είναι οι άνθρωποι εκείνοι που δεν θα αφήσουν ποτέ το φανατικό Ισλάμ να μπει στην Τουρκία. Αυτό είναι κάτι που δεν ισχύει. Είναι παραμύθι μην το πιστεύεις και πολύ. Το πλασάρουν και το χάφτουν οι άλλοι. Η Τουρκία δεν είναι έθνος ανάδελφον όπως είμαστε εμείς που δεν έχουμε άλλα αδέλφια δίπλα μας. Έχει το περίφημο Τουράν, δηλαδή φτάνει μέχρι την Κίνα. Επίσης αυξάνονται και πολύ πληθυσμιακώς. Μέσα σε ενάμιση χρόνο αυξήθηκε κατά ενάμιση εκατομμύριο. Το 2050 εκείνοι θα είναι 100 εκ και εμείς θα είμαστε 3”.

Έφερα την κουβέντα στο θέμα της φορολόγησης της εκκλησίας. Δεν πρόλαβα να ολοκληρώσω την ερώτηση και μου απάντησε με μια ερώτηση “εσύ δεν είσαι εκκλησία; Όλοι εκκλησία είμαστε. Εγώ είμαι υπέρ της φορολόγησης της εκκλησίας. Αλλά πως; 'Αμα θα έρθουν και μου πουν, γέροντα η εικόνα της Τατάρνας έχει πάνω της πέντε δέκα χρυσές λίρες να τις πάρουμε να τις δώσουμε, θα πω μάλιστα. Γιατί πιστεύω ότι όταν το Έθνος βρίσκεται σε κίνδυνο πρέπει όλοι να συνεισφέρουμε. Όπως έγινε στα χρόνια των Αβαρικών επιδρομών το 626, όπως έγινε το 1821, όπου βλέπουμε ότι όλοι προσέφεραν τότε για τον κοινό αγώνα. Αλλά με δυο βασικές προϋποθέσεις. Να προσφέρουμε, ναι. Αλλά να τιμωρηθούν αυτοί που μας έφτασαν μέχρι εδώ. Δεν μπορεί να έφτασε η χώρα σε αυτά τα χάλια από μόνη της. Κάποιοι βρέθηκαν και τα έφαγαν. Δεύτερον να υπάρχει διαφάνεια διαχειρίσεως των χρημάτων. Εσύ πιστεύεις ότι το κράτος είναι διαφανές; αυτοί μάζευαν τα κουπόνια από τα διόδια και έβγαζαν χρήματα. Δεν έχεις αντιληφθεί ότι από τις επίσημες στατιστικές είμαστε το πιο διεφθαρμένο κράτος της Ε.Ε.; Ίσως μας περνά λίγο η Πορτογαλία.”

Πως μπορεί ο Έλληνας να αναστηθεί από όλα αυτά που τον βασανίζουν;
“Εάν το θέλει ...πάντα. Η Ανάσταση δεν έγινε σαν ιστορικό γεγονός τότε. Διότι υπάρχει ο λειτουργικός χρόνος που δεν έχει παρελθόν, παρόν και μέλλον. Είναι διαρκής. Αυτός ο λειτουργός χρόνος είναι τέτοιος που τα πάντα συμβαίνουν σήμερα. Γι αυτό ψάλουμε “σήμερον κρεμάται επί ξύλου” ή “σήμερον γεννάται επί παρθένου”. Είναι ένα διαρκές σήμερον. Οπότε ο πας άνθρωπος ο οποίος μετέχει της εκκλησίας του Χριστού και των Αγιαστικών της μέσων μπορεί κάλλιστα να αναστηθεί και να ζήσει σωστά και όμορφα, όπως διατάσσει η εκκλησία η οποία είναι κατ΄ εξοχήν φιλάνθρωπος οργανισμός. Με τη διαφορά ότι δεν πρέπει να μας επηρεάζουν οι νεοπλουτισμοί και η έκκλητος ζωή γιατί αυτά δεν έχουν σχέση με την Ορθοδοξία. Διότι η Ορθοδοξία είναι απόληξη παντώς περριτού”.
ΔΗΜΗΤΡΑ ΛΑΟΠΟΔΗ