Κόλαφος για το Αγρίνιο ο Άγγελος Δεληβοριάς

(Από Αγρίνιο-Culture)
O Άγγελος Δεληβοριάς, διευθυντής του Μουσείου Μπενάκη και μέλος της Διοικούσας Επιτροπής του Πανεπιστημίου Δυτικής Ελλάδος έδωσε μια από τις πιο ενδιαφέρουσες συνεντεύξεις που έχουν υπάρξει ποτέ στον τοπικό τύπο, στην εφημερίδα Πολιτεία Αιτωλών και Ακαρνάνων...

Οι ειδήσεις βέβαια δεν έρχονται από τα θέματα που αφορούν το Πανεπιστήμιο Δυτικής Ελλάδας, αλλά από την εντύπωση που έδωσε η πόλη μας, το Αγρίνιο, σε ένα πνευματικό άνθρωπο. Ο Άγγελος Δεληβοριάς βλέποντας στο Αγρίνιο την υπερχειλίζουσα κακογουστιά, μας βάζει χαμηλή βαθμολογία και διαπιστώνει την επίσης χαμηλή ποιότητα ζωής που παρέχεται στον κάτοικο της περιοχής. Τέλος ο Άγγελος Δεληβοριάς διαπιστώνει πως πίσω από το ενδιαφέρον μας για τα αρχαία θέατρα υπάρχει η νοοτροπία του κλαμπατσίμπανου...

Ας τα ακούσουν λοιπόν όλα αυτά και οι ιθύνοντες αλλά και όλοι εμείς που βαυκαλιζόμαστε με την πόλη των 120χιλιάδων κατοίκων, που τάχα έχει τις δυνοτότητες αλλά είναι αδικημένη, και ας αντικρύσουμε -αν βέβαια έχουμε το κουράγιο- κατάματα τη μιζέρια, την αλληλοφαγωμάρα και την νοοτροπία τουρκομαχαλά που έχουμε...

Διαβάστε το χαρακτηροιστικό απόσπασμα της συνέντευξης :
-Ανεξαρτήτως από το ρόλο που έχετε ως μέλος της Διοικούσας, έχετε καλλιεργήσει στο παρελθόν δεσμούς με το Αγρίνιο και με την ευρύτερη περιοχή; Έχετε εικόνα σφαιρική για την κατάστασή στο νομό μας;
Όχι, σφαιρική εικόνα δεν είχα, αλλά είχα σοβαρές συναισθηματικές σχέσεις με το νομό σας. Θα σας πω μόνο ότι ένας από τους λόγους οι οποίοι με ώθησαν στο να σπουδάσω κλασσική αρχαιολογία ήταν το Θέρμο. Η πρώτη μου επαφή, και μία από τις πιο συνταρακτικές εμπειρίες που είχα, ήταν η γνωριμία του Θέρμου μέσα από τα βιβλία, και μέσα από την έκθεση του Εθνικού Αρχαιολογικού Μουσείου, στη δεκαετία του ’50. Μετά μελέτησα καλύτερα το Θέρμο, την Καλυδώνα, τη Στράτο , το Μεσολόγγι για άλλους λόγους ( ήταν ο αγώνας της ελληνικής ανεξαρτησίας, ήταν η πατριδογνωσία). Η επαφή πάντοτε μέσα από τα διαβάσματα. Άμεση γνωριμία με τον τόπο δεν είχα. Θα σας πω ότι στο Θέρμο είχα πάει προ δεκαετιών, δεν θυμόμουν τίποτα. Σήμερα είδα ξανά το Θέρμο και βεβαίως στεναχωρέθηκα πάρα πολύ για την εικόνα που παρουσιάζει.

-Ποια εικόνα δηλαδή σας στενοχώρησε;
Αναρωτηθείτε εσείς. Εσείς είσαστε κάτοικος της περιοχής και εσείς θα έπρεπε να ενοχληθείτε όχι εγώ.

-Η εικόνα που σας στενοχώρησε αφορά μόνο το Θέρμο ή και τις άλλες περιοχές του νομού που επισκεφθήκατε όπως το Αγρίνιο, το Μεσολόγγι…
Θέλετε να μιλήσουμε για την εικόνα που παρουσιάζει το Αγρίνιο; Πως αισθάνομαι, πώς θα βαθμολογούσα ,πως θα όριζα τον πολιτισμικό δείκτη περπατώντας στους δρόμους του και στις πλατείες της πόλης αυτής, βλέποντας και ακούγοντας;

-Φυσικά έχει ενδιαφέρον να ακούσουμε ποια βαθμολογία βάζετε…
Θα ήταν χαμηλή. Λυπάμαι που το λέω .Βέβαια ισχύει και στις περισσότερες περιοχές της Ελλάδας, αλλά η υπερχειλίζουσα κακογουστιά, σου τρυπά το μάτι. Περπατάς, βλέπεις και λες: Ποιες υπηρεσίες έδωσαν αυτές τις άδειες για να γίνουν αυτά τα εκτρώματα, ποια αδιαφορία το επέτρεψε..

-Θεωρείτε ότι σε μία πόλη διαμορφωμένη όπως το Αγρίνιο θα μπορούσαν να γίνουν κάποια πράγματα ώστε να έχει μία άλλη ταυτότητα…
Βεβαίως. Θα έπρεπε να ήταν ο στόχος κάθε ανεξάρτητης αρχής όπως είναι οι δημοτικές αρχές. Αυτός είναι ο ρόλος τους. Δεν με ενδιαφέρει η αισθητική άποψη, με ενδιαφέρει η ποιότητα ζωής που παρέχεται στον κάτοικο της περιοχής. Προφανώς την ποιότητα ζωής την καθορίζουν οι τηλεοράσεις, τα ξενυχτάδικα, οι καφενέδες… Η παρουσία του πολιτισμού είναι πάρα πολύ περιορισμένη. Αυτά τα πράγματα τα πληρώνουμε… Μην νομίζετε ότι η αθλιότητα της οικονομικής κατάστασης που διανύουμε τώρα είναι εντελώς άσχετη με αυτόν τον υπερκαταναλωτισμό που αισθάνεσαι, βλέπεις στα μαγαζιά , βλέπεις στην πόλη. Δεν βλέπεις τίποτε άλλο…

-Θα μπορούσαν κάποια πράγματα να αλλάξουν με απλά βήματα; Αν εσείς ήσασταν ο δήμαρχος θα κάνατε κάτι προς κάποια συγκεκριμένη κατεύθυνση;
Δεν πιστεύω σε ατομικές παρεμβάσεις. Οι παρεμβάσεις πρέπει να είναι συλλογικές. Δεν αρκεί η επιθυμία ενός ανθρώπου για να αλλάξει η ατμόσφαιρα. Πρέπει να το θέλουν περισσότεροι. Και πρέπει να ξέρουν τι θέλουν… Δηλαδή θα πρέπει να ξέρουμε για να αποφασίσουμε να βάλουμε το χέρι μας εδώ ή να το βάλουμε εκεί. Η εικόνα που έχω εγώ για το Αγρίνιο δεν είναι διαφορετική από αυτή που έχω για τη Σπάρτη, τη Λάρισα , την Καρδίτσα. Επειδή ανήκα στους φανατικούς ευρωπαϊστές, φανταζόμουν ότι ένας μεγάλος αριθμός από τα προβλήματα που αντιμετωπίζαμε θα μπορούσε να επιλυθεί με την ένταξή μας στη μεγάλη οικογένεια. Ηπατήθην οικτρά.

-«Το χθες των μουσείων με το σήμερα της ζωής και το αύριο είναι ένα και το αυτό πράγμα» έχετε πει. Η Αιτωλοακαρνανία είναι διάσπαρτη από αρχαιότητες, από αρχαία Θέατρα. Ελάχιστα βήματα έχουν γίνει για την προστασία τους και την ανάδειξή τους. Τι προτείνετε;
Τα θέατρα είναι η παρωνυχίς του προβλήματος που παρουσιάζει η προστασία του παρελθόντος. Και όταν λέω παρελθόν δεν εννοώ μόνο την αρχαιότητα, το Βυζάντιο. Εννοώ και το μεταβυζάντιο, εννοώ και το νεότερο ελληνισμό. Όλο μαζί αυτό είναι το ελληνικό παρελθόν. Το ενδιαφέρον που θα επιδείξει η κοινωνία ή ο δήμαρχός σας ή οποιοσδήποτε αρμόδιος για τα θέατρα, θα είναι ανάλογο με αυτό που έχει επιδείξει για τα νεοκλασικά της πόλεως και τα παραδοσιακά κτίσματα ή για τα βυζαντινά… Λοιπόν, εσείς μου λέτε για τα θέατρα… Ξέρω πάρα πολύ καλά γιατί μου το λέτε… Για να οργανώνονται τα φεστιβάλ εκεί μέσα. Έτσι δεν είναι; Αυτό θέλετε; Το ντάμπα –ντούμπα, το κλαμπατσίμπανο… Εμείς όμως μιλάμε για κάτι άλλο γενικότερο, πολύ δε περισσότερο όταν υποτίθεται ότι η Ελλάδα θεωρεί ως βασικό της προϊόν τον τουρισμό. Τι έρχεται να δει εδώ ο ξένος στην Αιτωλία και στην Ακαρνανία; Τι θα δει; Ευτυχώς υπάρχει το λεγόμενο φυσικό κάλλος στο βαθμό που δεν έχει λεηλατηθεί. Θέλω να πω είναι ότι απουσιάζει το όραμα, απουσιάζει η γνώση . Απουσιάζει η μελέτη του προβλήματος, απουσιάζει η στρατηγική, απουσιάζει η τάξη που έχει χαρακτηρίσει την πρόοδο της ευρωπαϊκής πραγματικότητας.

(Πηγή: http://sites.google.com/site/agrinioculture/)