Αστακός: Επιχειρηματικοί όμιλοι λεηλατούν την Ενέργεια

Κάλεσμα για άλλο δρόμο ανάπτυξης, με κριτήριο τη λαϊκή ευημερία και τα κοινωνικά δικαιώματα απηύθυνε ο Μάκης Παπαδόπουλος, μιλώντας σε σχετική ημερίδα της ΝΕ Αιτωλοακαρνανίας του ΚΚΕ...

Οι συνέπειες εις βάρος των εργαζομένων και του λαού, εξαιτίας της πολιτικής ανάπτυξης που εφαρμόζουν χρόνια οι κυβερνήσεις της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ, με κριτήριο το καπιταλιστικό κέρδος, στα πλαίσια της οποίας εντάσσεται και η πολιτική απελευθέρωσης στον ενεργειακό τομέα, η πρόταση του ΚΚΕ και για την ενεργειακή πολιτική ενταγμένη στα πλαίσια μιας άλλης πολιτικής, με κριτήριο την κοινωνική ευημερία και τις λαϊκές ανάγκες αναδείχθηκαν στην προχτεσινή ενδιαφέρουσα ημερίδα που πραγματοποίησε στον Αστακό η ΝΕ Αιτωλοακαρνανίας του ΚΚΕ, με θέμα «Πλατυγιάλι - Ανάπτυξη για ποιον και από ποιον» και κεντρικό ομιλητή τον Μάκη Παπαδόπουλο, μέλος της ΚΕ του ΚΚΕ και υπεύθυνο του Οικονομικού Τμήματος του Κόμματος.

Αφορμή για την ημερίδα αποτέλεσε το επενδυτικό ενεργειακό σχέδιο της κυβέρνησης στο Πλατυγιάλι, σύμφωνα με το οποίο εγκρίθηκε η δημιουργία μεγάλου ενεργειακού σταθμού 1.100 MV, με υγραέριο και δεξαμενές 300.000 κυβικών μέτρων στο σύνολό τους, που συμπληρώνουν επενδυτικά σχέδια για αποθήκευση υγροποιημένου φυσικού αερίου και για την παραγωγή βιοκαυσίμων τα οποία, σύμφωνα με τις τελευταίες προσεγγίσεις, προορίζονται για αεροσκάφη.

Στις πολυδιαφημιζόμενες δήθεν ευεργετικές συνέπειες για τους κατοίκους της περιοχής και για το ενεργειακό μέλλον της χώρας από την κατασκευή και λειτουργία του παραπάνω σταθμού ηλεκτροπαραγωγής ο Μάκης Παπαδόπουλος αντιπαράθεσε μια σειρά επιχειρήματα για το ποιος πραγματικά ωφελείται που δεν είναι άλλοι από ντόπιους και ξένους επιχειρηματικούς ομίλους, στα πλαίσια των ιμπεριαλιστικών αναδιατάξεων που συντελούνται και στον ενεργειακό τομέα εις βάρος της δημόσιας υγείας και ασφάλειας, του περιβάλλοντος χωρίς, σε καμία περίπτωση, να μειώνεται η ενεργειακή εξάρτηση της χώρας.

«Η περιοχή του Αστακού και η συγκεκριμένη επενδυτική ενεργειακή πρόταση δεν είναι ξεκομμένη από τη γενική κατεύθυνση της ενεργειακής πολιτικής που εφαρμόζεται στη χώρα. Η επιλογή αυτή είναι γνήσιο τέκνο της απελευθερωμένης αγοράς που προώθησαν οι κυβερνήσεις της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ. Ο ενεργειακός σχεδιασμός έχει ως αποκλειστική στόχευση να διευκολύνει τη δράση του ιδιώτη επενδυτή να επενδύει όπου θέλει, όταν θέλει, με όποιο καύσιμο επιθυμεί, με όποια πηγή ενέργειας θέλει να χρησιμοποιήσει με γνώμονα το κέρδος του».

«Επιλέγεται, σημείωσε μεταξύ άλλων, ένα εισαγόμενο καύσιμο από το Κατάρ το οποίο όχι απλά δεν μειώνει την ενεργειακή εξάρτηση της χώρας αλλά συνιστά και σπατάλη της ενέργειας μιας και θα έχουμε σημαντική μετατροπή ενέργειας - μετατροπή του αερίου σε ηλεκτροπαραγωγή - σημαντικές απώλειες όταν η κυβέρνηση διακηρύσσει σε όλους τους τόνους την εξοικονόμηση της ενέργειας. Επιλέγεται μια πολύ μεγάλη μονάδα ηλεκτροπαραγωγής, η οποία δε συμβάλλει στην ενεργειακή ασφάλεια της χώρας, δε συμβάλλει στο να καλύψει ανάγκες της εγχώριας κατανάλωσης αλλά ο κύριος προσανατολισμός της είναι η εξαγωγή ηλεκτρικού ρεύματος στην Ιταλία για την οποία προχωρούν ήδη επαφές και με τον εθνικό διαχειριστή δικτύου της Ιταλίας».

Επιπλέον, επισημάνθηκε ο μεγάλος και αυξημένος κίνδυνος πρόκλησης ατυχήματος μεγάλης έκτασης και περιβαλλοντικής ρύπανσης, ενός βιομηχανικού ατυχήματος μεγάλης έκτασης. «Κίνδυνος που μπορεί να προκύψει από τη μεταφορά, την αποθήκευση και τη χρήση του υγραερίου, καθώς πρόκειται για επένδυση με πολύ μεγάλη ποσότητα υγραερίου σε μεταβατικές καταστάσεις ενός αερίου εύφλεκτου, εκρηκτικού και ιδιαίτερα ρυπογόνου». «Τα δε μέτρα, πρόσθεσε, πρόληψης και διαχείρισης σε τέτοιες επενδύσεις λαμβάνονται με βάση το νόμο του κέρδους, με βάση δηλαδή τον συνυπολογισμό του κόστους πρόληψης και διαχείρισης αυτού του κινδύνου στο ποσοστό κέρδους που θα κάνει η επιχείρηση».

Κάλεσε σε πάλη για ενιαίο αποκλειστικό κρατικό φορέα ενέργειας που θα κατοχυρώνει την ενέργεια ως κοινωνικό αγαθό και θα υπηρετεί την ασφάλεια των εργαζομένων του κλάδου, των οικιστικών ζωών και γενικότερα την προστασία του περιβάλλοντος. Για ενεργειακή πολιτική που θα διασφαλίζει την υποδομή για την κάλυψη των αναγκών της κεντρικά σχεδιασμένης βιομηχανίας, και θα στηρίζει την αγροτική και βιοτεχνική παραγωγή, εξασφαλίζοντας επαρκή και φτηνή λαϊκή κατανάλωση, που μειώνει το βαθμό ενεργειακής εξάρτησης της χώρας κ.ά.

(Πηγή: http://www2.rizospastis.gr/story.do?id=5801964&publDate=24/8/2010)