ΝΑΙ στην επένδυση του Κατάρ στο Πλατυγιάλι από το Ν.Σ Αιτωλ/νίας

Υπερψηφίσθηκε χθες (Δευτέρα 3 Μαΐου 2010) από τα μέλη  του Νομαρχιακού Συμβουλίου Αιτωλοακαρνανίας, η τροποποίηση των Περιβαλλοντικών όρων της Ναυτιλιακής Βιομηχανικής Περιοχής του Πλατυγιαλίου Αστακού, προκειμένου να ξεκινήσουν οι διαδικασίες για την εγκατάσταση μιας μεγάλης ενεργειακής επένδυσης που σχεδιάζει η κυβέρνηση του Κατάρ, η υλοποίηση της οποίας θα μετατρέψει το Πλατυγιάλι Αστακού σε ένα τεράστιο ενεργειακό κέντρο.

Το έργο προβλέπει την κατασκευή σταθμού παραγωγής ηλεκτρικής ενέργειας συνδυασμένου κύκλου με χρήση LPG ισχύος 1.000 MW, σταθμού επαναεριοποίησης υγροποιημένου φυσικού αερίου (LNG), σταθμό μεταφόρτωσης εμπορευματοκιβωτίων και θερμοκήπια άλγης για την απορρόφηση του εκμπεμπόμενου, από τον σταθμό παραγωγής ηλεκτρικής ενέργειας διοξειδίου του άνθρακα.

Το μέγεθος της επένδυσης υπολογίζεται σε πάνω από 3,5 δις ευρώ, ποσό που αγγίζει το 145% των συνολικών ξένων επενδύσεων που έγιναν το 2009 στην Ελλάδα.

Ο Νομάρχης Αιτωλοακαρνανίας κος Θ. Σώκος μεταξύ άλλων ανέφερε στην ομιλία του στο Ν.Σ για την επένδυση του Κατάρ στο Πλατυγιάλι τα ακόλουθα:

"Kαλούμαστε σήμερα να πάρουμε μια απόφαση για ένα μεγάλο πολιτικό ζήτημα που έχει να κάνει με την ανάπτυξη του Νομού μας.
Ασφαλώς και δεν είμαστε η επιτροπή των ειδικών που συζητεί για τους περιβαλλοντικούς όρους με την έννοια του χημικού μηχανικού ή του ειδικού περιβαντολλόγου.
Είμαστε εκπρόσωποι του λαού της Αιτωλοακαρνανίας, διαβουλευόμαστε και αποφασίζουμε πολιτικά και η απόφασή μας έχει πολιτική δέσμευση και αξία.
Η οποιαδήποτε άλλη ανάλυση πέραν τούτου, ξεφεύγει του αντικειμένου και της σοβαρότητας και ενίοτε φοβάμαι ότι μας εκθέτει κιόλας.
Η χώρα έχει πια Υπουργείο Περιβάλλοντος και την ευαισθησία του σε ότι έχει να κάνει με τον νομό μας την απέδειξε.
Η παρέμβασή του στο θέμα του Αχελώου υπήρξε καθοριστική για την απόφαση του Συμβουλίου Επικρατείας έστω και αν αυτό δυσαρεστεί κάποιους.
Υπάρχει αρκετή ευαισθησία στο Υπουργείο και στην πολιτική ηγεσία γενικότερα και βεβαίως υπάρχουν άπειροι ειδικοί που θα μπορούν να αποφανθούν αν τηρείται το γράμμα του νόμου και αν πληρούνται οι περιβαλλοντικοί όροι ή όχι.
Αυτά είναι εντελώς σαφή πράγματα.
Είμαστε στην αρχή μιας τεράστιας οικονομικής κρίσης στην Ελλάδα, το μέγεθος της οποίας δεν προσδιορίζεται μόνο από την προσφυγή της χώρας στην Ευρωπαϊκή Ένωση και στο ΔΝΤ .
Φοβούμαι πως συζητάμε περί διαγραμμάτου για το αν πρέπει ή όχι να δημιουργηθούν θέσεις εργασίας, να έρθουν χρήματα στην Ελλάδα και να γίνουν επενδύσεις παγίου κεφαλαίου ώστε να αναταχθεί η χώρα με επενδύσεις που οδηγούν στην ανάπτυξη.
Ειδικότερα σήμερα αναφερόμαστε σε ένα τομέα που έχει να κάνει με την ενέργεια, τομέας ο οποίος θα είναι στο διηνεκές το ζητούμενο, ιδιαίτερα δε τη στιγμή κατά την οποία η χώρα έχει καινούριες απαιτήσεις περίπου 4% για την κάλυψη των ενεργειακών αναγκών της κάθε χρόνο.
Όταν λοιπόν διυλίζουμε τον κώνωπα σε ένα τέτοιο ζήτημα ανήμποροι να καταλάβουμε το ρόλο μας και την θέση στην οποία βρισκόμαστε, νομίζω ότι γινόμαστε επίορκοι του καθήκοντος που λέει να προχωρήσει εδώ και τώρα αυτό που αξίζει σε αυτή τη χώρα, να προσφέρει ανάπτυξη, απασχόληση, να φέρει εισόδημα, να συγκρατήσει τον κόσμο στο ύπαιθρο και να σταματήσει τη μετανάστευση.

Δεν έχουμε το δικαίωμα ... να απεμπολίσουμε το καθήκον, παραδίνοντας τα πάντα κάπου.
Υπάρχουν νόμοι, υπάρχουν υπουργεία, υπάρχουν ειδικοί και υπάρχει και η πολιτική βούληση η οποία εκφράζεται από εμάς.
Υπάρχει ένας λαός που περιμένει διερωτώμενος «τί τους έχω αυτούς στην κυβέρνηση, τί τους έχω αυτούς στο νομαρχιακό συμβούλιο τί τους έχω τους άλλους στα δημοτικά συμβούλια» και επ΄ αυτού πρέπει να αποφασίσουμε.

Θα πρέπει να δούμε σοβαρά αυτό που είπε σήμερα ο Πρόεδρος Δημοκρατίας και δεν νομίζω ότι κανένας έχει αμφιβολία για το ήθος, την εντιμότητα και την σοφία του Προέδρου της Δημοκρατίας μας που απολαμβάνει τον σεβασμό της συντριπτικής πλειοψηφίας των Ελλήνων.
Χαιρετίζει λοιπόν ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας την απαρχή της συνεργασίας της Ελλάδας με το Κατάρ και κάνει μνεία στο συγκεκριμένο ζήτημα της συγκεκριμένης επένδυσης.
Μήπως αυτός είναι επίορκος του καθήκοντος ή είχε καμία υποχρέωση να αμφισβητήσει τους περιβαλλοντικούς όρους για το αν είναι καλοί ή κακοί;

Το ζήτημα είναι καθαρά θέμα ευθύνης που έχει ο καθένας μας απέναντι στην ανάπτυξη αυτού του τόπου, απέναντι σε ένα λαό που χειμάζεται, απέναντι σε μια περιοχή που είναι η πλέον αραιοκατοικημένη, στην περιοχή του Αστακού, η οποία έχει λιγότερους από 20 κατοίκους ανά τετραγωνικό χιλιόμετρο.

Ιδιαίτερα στον Αστακό υπάρχει μια πλήρης ένδεια επενδύσεων, υπάρχουν περίπου 350 τουριστικές κλίνες κι αυτές μεσαίας ποιότητας.
Βεβαίως ο κόσμος αγωνιά για ένα μεροκάματο σταθερό και σίγουρο για να προδιαγράψει το μέλλον του και το μέλλον των παιδιών του.
Αλλά δεν είναι μόνο αυτό το ζήτημα.
Είναι μέγα ζήτημα ότι επί 27 ολόκληρα χρόνια διακονούμε μια υπόθεση που έχει να κάνει με το αν στην περιοχή μας θα πρέπει να υπάρξει βιομηχανική ανάπτυξη ή όχι. Αυτό αποφασίστηκε το 1983.
Στον Αστακό δημιουργήσαμε μια βιομηχανική περιοχή με λιμάνι, αυτό σημαίνει ΝΑΒΙΠΕ μοναδική στην Ελλάδα.
Πάνω στην οποία θα στηρίξουμε την μετά τον καπνό βιομηχανική ανάπτυξη όχι μόνο της Αιτωλοακαρνανίας αλλά ολόκληρης της Δυτικής Ελλάδας.
Η ΝΑΒΙΠΕ είναι βιομηχανική περιοχή με λιμάνι σύμφωνα με νόμους και αυτή η επένδυση δεν είναι μόνο επένδυση σε χρήματα, είναι επένδυση σε όνειρα και σε ελπίδες.

Βλέπω ανθρώπους που δεν ήταν γεννημένοι τότε, να είναι συμπαθούντες ή πολέμιοι στην υπόθεση του Πλατυγιαλίου όπως βλέπω και αφορισμούς και μηδενισμούς.
Μήπως να δούμε ότι αυτή η επένδυση έφερε εκατοντάδες θέσεις εργασίας όλα αυτά τα 27 χρόνια;
Δεν υποστηρίζω ότι ικανοποίησε πλήρως κανέναν, αλλά είναι ένα τεράστιο επενδυμένο κεφάλαιο και ταυτόχρονα αυτή την ώρα απασχολεί σε μόνιμη βάση έως και διακόσιους εργαζομένους.
Έφτασε δε να απασχολεί και πεντακοσίους εργαζόμενους.
Σήμερα πραγματοποιεί το 1/3 των δραστηριοτήτων από ότι στην περίοδο αιχμής που τότε κάλυπτε τις ανάγκες όλων των εισαγωγών στη χώρα εξαιτίας της απεργίας των λιμενεργατών του Πειραιά.
Και βεβαίως σήμερα είναι μια επιχείρηση σε λειτουργία.
Ποιος έχει το δικαίωμα να αμφισβητήσει ότι εκεί δουλεύουν περίπου τριακόσιοι εργαζόμενοι σήμερα;
Αν και αυτό είναι λίγο, διερωτώμαι πού αλλού υπάρχει αυτή η δραστηριότητα;
Πάνω από όλα όμως το θέμα είναι ότι εκεί υπάρχει ένα επενδυμένο κεφάλαιο από το υστέρημα του ελληνικού λαού και από των υστέρημα των Αιτωλωακαρνάνων. Ενδεχομένως να πηγαίναμε σε άλλες κατευθύνσεις την οικονομία μας και την προοπτική της ανάπτυξης αλλά αυτό το επενδεδυμένο κεφάλαιο πρέπει να κάνει απόσβεση και οφείλουμε να στηρίξουμε την οικονομία του τόπου μας όχι μόνο σε τοπικό και περιφερειακό αλλά και σε εθνικό επίπεδο.
Η Αιτωλοακαρνανία και η περιοχή του Αστακού μπορεί και πρέπει να γίνει ενεργειακός κόμβος για όλη τη Ελλάδα και για όλη την Μεσόγειο.
Να είναι στην πρωτοπορία της πράσινης ενέργειας, τα υδροηλεκτρικά μας, ο ήλιος, ο αέρας και ασφαλώς οι διαδικασίες αυτές που τίθενται με το υγροποιημένο ή άλλως οριζόμενο αέριο και βεβαίως από τη βιομάζα.
Πρόκειται για καινούργια πράγματα για την Ελλάδα, δοκιμάζονται βεβαίως για πρώτη φορά και αυτό είναι στα υπέρ, είναι θετικό και εδώ δοκιμαζόμαστε όλοι:
Θα πάμε μπροστά;
Κάποιοι βέβαια θέλουν να ζούνε με το στοχασμό.
Δικαίωμά τους.
Αλλά δεν είναι κανενός δικαίωμα στα πλαίσια της δημοκρατικής νομιμότητας και της εφαρμογής των νόμων, να εμποδίζουν τα όνειρα, τα οράματα και τις φιλοδοξίες για τη ζωή των άλλων ανθρώπων.
Και εμείς δεν έχουμε κανένα τέτοιο δικαίωμα ως πολίτες αυτού του νομού και ως εκπρόσωποι αυτού του λαού.
Θα μου επιτρέψετε να είμαι με τις απόψεις του σεβαστού Πρόεδρου της Δημοκρατίας, του Πρωθυπουργού, της Υπουργού Περιβάλλοντος και του αρμόδιου υφυπουργού, οι οποίοι εξετάζουν λεπτομερώς την επένδυση.
Στο Υπουργείο Περιβάλλοντος μου είπαν το εξής απλό: «Η επένδυση θα προχωρήσει και στα περιβαλλοντικά ζητήματα δεν θα κάνουμε ούτε ένα βήμα πίσω».
Αλλά δεν έχουμε δικαίωμα πραγματικά στοχαστικοί όντες να συγχέουμε και να μπλέκουμε πράγματα και καταστάσεις.
Άκουσα για τον περίφημο λιθάνθρακα.
Πότε υπήρξε τέτοια πρόταση για επένδυση και εμείς δεν το μάθαμε;
Ήρθε κάτι τέτοιο ποτέ στο Νομαρχιακό Συμβούλιο;
Κατατέθηκε ποτέ καμιά τέτοια αίτηση στην αντίστοιχη υπηρεσία της Νομαρχίας ;
Της Περιφέρειας;
Στο ΔΣ της ΝΑΒΙΠΕ που έχω την τιμή να συμμετέχω ως Νομάρχης; Βεβαίως και δεν συζητήθηκε ποτέ τέτοιο πράγμα.
Πουθενά!
Το αντίθετο. Στο ΔΣ της ΝΑΒΙΠΕ συζητήθηκε το θέμα της σημερινής επένδυσης.
Οι περίφημοι αφορισμοί για το λιθάνθρακα αφορούν ανταγωνιστές, εκείνους που θέλουν να ελέγξουν την ενέργεια στην Ελλάδα και που μας θέλουν υπηκόους κατά κάποιο τρόπο.
Και βεβαίως σε ότι έχει να κάνει με το κόμμα μου και το σημερινό Πρωθυπουργό, από τα χρόνια της αντιπολίτευσης ήταν ξεκάθαρος ότι δεν θα επιτρέψει τον λιθάνθρακα.
Την ίδια απόλυτη θέση είχαμε και εμείς και αποφασίσαμε ανάλογα στο Νομαρχιακό Συμβούλιο.

Το να λέμε όμως ότι από την καύση παράγεται διοξείδιο του άνθρακα είναι κάτι καινούργιο; Νομίζω ότι στο Δημοτικό Σχολείο όταν αρχίσαμε χημεία αυτό μάθαμε.
Και ότι το διοξείδιο του άνθρακα το απορροφούν τα φυτά και το μετατρέπουν σε οξυγόνο και αυτό το μαθαίναμε.
Έτσι δεν είναι;
Τί θα πούμε τώρα, ότι παράγεται πολύ λιγότερο ή περισσότερο;
Ασφαλώς θα πούμε ότι παράγεται λιγότερο και είναι προτιμότερο να έχουμε καύση υγροποιημένου αερίου, από το να καίμε μαζούτ που το εισάγουμε πανάκριβα, ρυπαίνει την ατμόσφαιρα και φθείρει την οικονομία μας.
Ή μήπως ξεχάσαμε πώς παράγεται η ενέργεια στην Ελλάδα;
Η ενέργεια στην Ελλάδα παράγεται από τις πιο ρυπογόνες καταστάσεις που έχει να κάνει πρωτίστως με το λιγνίτη, που παράγει πολλαπλάσιους ρύπους από τον λιθάνθρακα, το καίμε γιατί είναι δικό μας αλλά καταστρέφουμε τη ζωή μας και περιοχές ολόκληρες: Κοζάνη, Μεγαλόπολη, Αριδαία. Αλιβέρι.

Χρησιμοποιούμε και το μαζούτ, το πετρέλαιο το οποίο φθείρει την υγεία μας ασφαλώς αλλά φθείρει και πολύ περισσότερο την τσέπη μας.
Και εδώ έρχονται και σου λένε: «Εμείς προτείνουμε αυτό και σας θέλουμε ως πελάτες μας αλλά ταυτόχρονα σας θέλουμε και ως παραγωγούς και ως εξαγωγείς και θα παίρνουμε την ενέργεια την οποία θα παράγουμε εδώ και θα την πηγαίνουμε στην Ιταλία.
Η απόφαση είναι δική μας.

Εάν μπορούμε να συμμετάσχουμε στο επιχειρηματικό παιχνίδι και να κερδίσουμε πολλαπλάσια και αυτό είναι δικό μας θέμα.
Αλλά δεν μπορούμε να είμαστε αδρανείς και παρατηρητές.
Ξέρετε πόσες είναι οι αιτήσεις του 2010 που έχουν κατατεθεί από τη ΔΕΗ και δύο ιδιωτικές μεγάλες εταιρίες; Την Μηχανική και την ΤΕΡΝΑ Ενεργειακή. Για 2.600 MW. Και τι επενδύσεις είναι αυτές; Επαναχρησιμοποίησης του νερού του Καστρακίου και των Κρεμαστών.
Ένας συνδυασμός από τη λειτουργία των ανεμογεννητριών όπου αυτές υπάρχουν και όπου περισσεύει ενέργεια από τις ανεμογεννήτριες.
Είμαστε σε θέση εντός συγκεκριμένου χρονικού διαστήματος να αξιοποιήσουμε την προσφορά για επενδύσεις και να μετατρέψουμε πραγματικά την Αιτωλοακαρνανία και την Ελλάδα ολόκληρη σε έναν ενεργειακό πράσινο παράδεισο. Δεν είμαστε.
Ποια είναι η πρόκληση;

Η πρόκληση είναι να αποδεχτούμε ότι κάτι καινούργιο έρχεται και να επενδύσουμε πάνω σε αυτό.
Να έρθει το Ελληνικό Κράτος λοιπόν και να αυξήσει την ισχύ της μεταφοράς ηλεκτρικής ενέργειας.
Και εντός ορίων χώρας, και από τη συγκεκριμένη περιοχή αλλά και εκτός των ορίων αυτής.

Για αυτά κυρίες και κύριοι πρέπει να μιλήσουμε.
Από την αρχή με σεβασμό ακούω τον καθένα.
Δεν έχω τη γνώση την απόλυτη αλλά νομίζω ότι ξεφεύγουμε από το ρόλο μας που είναι να εκπροσωπούμε την βούληση του λαού της Αιτωλοακαρνανίας να δεχτεί διαδικασίες που θα τον οδηγούν στην πρόοδο και στην ανάπτυξη ώστε να λυτρωθεί αυτή η χώρα.
Τα 3,5 δις ευρώ αντιπροσωπεύουν το 145 % των ξένων επενδύσεων που έχουν γίνει το 2009.
Αντιλαμβάνεστε ότι είναι κάτω από 2 δις οι ξένες επενδύσεις, οι περισσότερες από τις οποίες έχουν να κάνουν με το εμπόριο.
Δεν μας αξίζει τέτοιο μέλλον.
Για αυτό η σημερινή μας απόφαση είναι ιστορική.
Δέχομαι την πρότασή σας για ονομαστική ψηφοφορία.
Όχι για να κριθεί ο καθένας μας, ο καθένας κρίνεται στο σύνολο της ζωής του και όχι από μια θετική ή αρνητική άποψη, αλλά νομίζω ότι είναι πραγματικά πάρα πολύ σημαντική μέρα η σημερινή και για την Αιτωλοακαρνανία και για το Νομαρχιακό Συμβούλιο.

Στέλνω ένα μήνυμα το οποίο είναι υποχρέωση όλων μας να το παλέψουμε.
Δεν είμαστε εύκολοι πια ούτε στις κουβέντες, ούτε στις υποσχέσεις ούτε σε αυτά που μας τάζουνε και καμιά φορά δεν γίνονται ή περιμένουμε πάρα πολλά χρόνια για να γίνουν.
Ο δήμος Αστακού πρέπει να αποκτήσει ολοκληρωμένο χωροταξικό σχεδιασμό.
Όλη η περιοχή πρέπει να είναι στις προτεραιότητές μας.
Οι οδικοί άξονες από και προς το Πλατυγιάλι είναι κορυφαίο ζήτημα.
Πρέπει να αναδείξουμε αυτόν τον μεγάλο ενεργειακό κόμβο σε ολόκληρη τη χώρα, προς το αεροδρόμιο του Ακτίου ,προς το αεροδρόμιο του Αγρινίου, προς το Δυτικό Άξονα και προς την ενδοχώρα της περιοχής του Ξηρομέρου και της Αιτωλοακαρνανίας γενικότερα.

Θα πρέπει να υλοποιηθεί το σχέδιο για τη μαρίνα στον Αστακό.
Είναι μια υπόθεση ξεχασμένη.
Αν δεν γίνουν αυτές οι υποδομές, οι επενδύσεις πάσχουν.
Πρέπει να κάνουμε σοβαρή δουλειά στην περιοχή, με υποδομές τέτοιες που θα αναδεικνύουν όλα τα συγκριτικά πλεονεκτήματα του Νομού και της περιοχής και του συγκεκριμένου κατατρεγμένου Δήμου.

Ο σιδηροδρομικός άξονας Πλατυγιάλι- Αγρίνιο- Λιανοκλάδι μέσω Προυσού, είναι εφικτό σχέδιο.
Και υπάρχει και διαδικασία και προμελέτη επ’ αυτού.
Η ΑΕΓΕΚ είχε προχωρήσει σημαντικά το ζήτημα αυτό.
Το λιμάνι στο Πλατυγιάλι θα παραμείνει λιμάνι σε κάθε περίπτωση όχι λιμάνι για το Κατάρ.
Λιμάνι για την Ελλάδα και σε αυτό είμαστε απολύτως καθαροί.
Είναι από τις δεσμεύσεις που αναλαμβάνει η πολιτική ηγεσία αυτού του Νομού και ο λαός αυτής της περιοχής.
Και αυτό θα πρέπει να πάει στα αυτιά του καθενός.
Υποδομές, οδικοί άξονες , τουριστική αναβάθμιση με τη μαρίνα, σιδηροδρομικός άξονας.
Θα πει κάποιος « Τόσα πολλά έργα;» Μπρος στα 3,5 δις ευρώ της επένδυσης αρκεί το 10% να υλοποιηθούν.
Έτσι πολλαπλασιάζονται τα οφέλη.

Κυρίες και κύριοι θα σας καλέσω και εγώ να υπερψηφίσετε αυτή την πρόταση.
Χαίρομαι για τις απόψεις και τις απορίες που ακούστηκαν και γράφτηκαν κιόλας και να κλείσω με κάτι σε ότι με αφορά.

Ενημέρωσα υπεύθυνα και σοβαρά αυτό το συμβούλιο με σεβασμό στον καθένα ξεχωριστά αλλά και στο σώμα.

Από κει και μετά με απόλυτο σεβασμό ερχόμαστε ενώπιόν σας και ενώπιον του λαού της Αιτωλοακαρνανίας για να καταθέσουμε αυτές τις απόψεις.
Απόψεις που μας δεσμεύουν πολιτικά και ταυτόχρονα αποτελούν μια εγγύηση ότι δεν θα επιτρέψουμε καμιά παραβατική συμπεριφορά από τον οποιονδήποτε.

Για αυτό λοιπόν έχουμε υποχρέωση να υπερψηφίσουμε αυτή τη μελέτη να υπερψηφίσουμε την πρόταση για ανάπτυξη στο νομό Αιτωλοακαρνανίας.